dalam otak nie mmg banyak sangat kenangan & image yang x dapat nk di hurai dengan kata-kata. sekadar tersimpan jer dalam hard disk kt otak nie. honestly, nurin mmg suka sangat ngan kucing n dari dulu mmg slalu bawak kucing tido. cuma sekarang sebab ada ammar i dont really like him to be near to the cats sbb takot bulu-bulu itew masuk idung n all {tp en suami suka ammar manja2 ngan kucing...setahu i its ok but the cat itself has to be very sihat la}.
*****
almost a month or two kot anak2 lucy tue. n yang tinggal 2 jer. itu pon 1 dah start sakit. klu ikot kan x der anak mmg i bole jer jaga anak kucing tue, tp apakan daya {anak i pon kadang2 x dpt dijaga lagi dgn begitu baik...yer la klu x macam ne bole demam kn?}. mana tau petang semalam nampak dia dh macam nazak sgt. kecian, baring jer kat corner porch tue. dlm hati nie mmg dh kata sok nie mmg pegi heaven la kucing nie. mana tau pagi nie, mmg btul anak kucing tue dh mati. cian, dh la sejuk malam semalam n dia pon x selera nk makan, macam mana nk ada heat dlm badan kn. so mama pon tolong la tanam anak lucy tue.
*****
bila terkenang kn kucing2 dulu n how responsible i can be towards them mmg kecian kt anak kucing yang mati tue. masa drive tadik g office la teringat balik masa i ngah cuti sem nk sambung degree. banyak kucing kita orang bela n bila nk petang jer i akan bagi kucing2 tue keluar {kucing2 tue letak dlm kandang 3 tingkat lagi tau} n lepak ngan diorg kat tepi tembok. masa tue la i tringat sampai sekarang muka 1 of the cats yang pandang kat i ngan riak muka yang cakap tq sbb bagi diorg lepas n menikmati angin petang nie...{i even rasa she's smilling at me that time}. mmg syiok, hari2 bagi diorg lepas n lepak layan angin kat muka kita orang.
mmg sedey bila kucing or pets kita mati tapi bak kata peps "all cats go to heaven", and that makes me happy wlupon ada rasa sedey at times...hmmmm...
